"Δεν θυμάμαι τι λέει γι'αυτήν την ομοιότητα η κ. Χιτζανίδου στο βιβλίο της (θα επανέλθω όταν το ξεκαθαρίσω) αλλά είναι περίεργο ότι τον Camarosporium τον αναφέρει μόνο ένα ελληνικό άρθρο του 1974 (Zachos et al.) και άλλη μια ελληνική ερευνητική ομάδα το 2000 (Holevas et al.)."
Εδώ και κάποιο καιρό προσπαθώ να βγάλω άκρη για το τι πρέπει να γίνει για να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε και εμείς νόμιμα τις στρομπιλουρίνες για την καταπολέμηση αυτών των μυκήτων όπως κάνουν όλοι οι συν και αντ -αγωνιστές μας που πουλάνε προϊόντα και στη χώρα μας. Κοίταξα λοιπόν και το βιβλίο Χιτζανίδου, Μουρίκης και Χολέβας, 2004 και επιβεβαιώθηκε η ασάφεια για τη σχέση αυτών των παθογόνων (σελ. 51-55). Με λίγα λόγια οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα καταλήξει για το αν πρόκειται για τον ίδιο ή διαφορετικούς μύκητες αλλά οι έλληνες επιστήμονες επιμένουν να τον αποκαλούν Camarosporium ενώ οι Αμερικανοί αναπτύσσουν φυτοπροστατευτικά προϊόντα για τον Botryosphaeria (BOT).
Οι Χιτζανίδου και άλλοι όμως λένε το εξής:
"Από τη συμπτωματολογία, την αιτιολογία και την επιδημιολογία των ασθενειών της φιστικιάς που προκαλούν οι μύκητες Phomopsis sp., C. pistaciae και Fusicoccum sp. (B. dothidea) καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται μεν περαιτέρω έρευνα, για να διαπιστωθεί αν πρόκειται για το ίδιο ή διαφορετικά είδη, από πρακτικής όμως φυτοπαθολογικής πλευράς πρόκειται για την ίδια παθολογική οντότητα η οποία θα αντιμετωπιστεί με τα ίδια μέσα."
Ποιά είναι λοιπόν τα εγκεκριμένα μέσα που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε μια ασθένεια που έχουμε στα δένδρα μας από το 1938 κατά Αναγνωστόπουλο;
ΚΑΝΕΝΑ.
"Στην Ελλάδα από τα εγκεκριμένα για τη φιστικιά μυκητοκτόνα έχουν εφαρμοστεί κατά του C. pistaciae τα χαλκούχα χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα" λένε οι Χιτζανίδου και άλλοι (2004). Πρέπει αναγκαστικά να γίνουμε παράνομοι επειδή αυτά που έχουν δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα για τον BOT στις ΗΠΑ κυκλοφορούν μεν στην Ελλάδα αλλά δεν είναι εγκεκριμένα για τη φιστικιά. Και να σκεφτει κανεί ότι είναι για το Αμπέλι, τα Αχλάδια και τα Μήλα, που η φλούδα τους είναι εδώδιμη. Ο λόγος για τις ουσίες azoxystrobin (Syngenta), pyraclostrobin και boscalid (BASF) και trifloxystrobin (BAYER).
Ο πίνακας 5.4 από το βιβλίο Χιτζανίδου κ.α. (2004) είναι χαρακτηριστικός. Από τις 21 δραστικές ουσίες που συνιστώνται έχουν έγκριση μόνο οι 7 (από τις οποίες οι 5 είναι χαλκός).
Μα καλά τι νόημα έχει να δίνει κανείς οδηγίες φυτοπροστασίας, με παράνομα (μη εγκεκριμένα) προϊόντα; Έτσι περιμένουμε να ενισχύσουμε την επιχειρηματικότητα, τις νέες καλλιέργειες και την καινοτομία στη γεωργία μας; Δεν θα έπρεπε αυτομάτως να τους δίνεται έγκριση εφόσον οι επιστήμονες διαπιστώνουν την ανάγκη συστηματικής τους εφαρμογής και το έχουν ήδη εφαρμόσει αλλού, χωρίς τις υποκρισίες της δήθεν έκτακτης ανάγκης και της περιορισμένης κλίμακας;
Δεν πιστεύω να έχει κανείς αμφιβολία ότι αρκετοί παραγωγοί χρησιμοποιούν ήδη αυτές τις δραστικές ουσίες, όπως και οι αμερικανοί συνάδελφοι εδώ και μια 10 ετία, και ας μην έχουν έγκριση για τη φιστικιά στην Ελλάδα, αλλά έχουν για το αμπέλι, το αχλάδι και το μήλο και τα κηπευτικά θερμοκηπίου και υπαίθρου που τρώμε νωπά και με τη φλούδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου