Σύγκριση φυσικών, χημικών και οργανοληπτικών χαρακτηριστικών καρπών διαφορετικών ποικιλιών φιστικιάς

Σύγκριση φυσικών, χημικών και οργανοληπτικών χαρακτηριστικών καρπών διαφορετικών ποικιλιών φιστικιάς (Physical, compositional and sensory differences in nuts among pistachio (Pistachia vera L.) varieties) είναι ο τίτλος εργασίας των E. Tsantili (a),∗, C. Takidelli (a), M.V. Christopoulos (a), E. Lambrinea (b), D. Rouskas (c), P.A. Roussos (a) όπου:
(a) Εργαστήριο δενδροκομίας. Γεωργικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
(b) Ινστιτούτο Τεχνολογίας Αγροτικών Προϊόντων, ΕΘΙΑΓΕ Λυκόβρυση
(c) Σταθμός Γεωργικής Έρευνας, ΕΘΙΑΓΕ Βαρδάτες.
που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientia Horticulturae 125 (2010) 562–568.
Ας δούμε τι λένε οι ερευνητές στην περίληψη του άρθρου τους (σε ελεύθερη ερμηνεία).
Συγκρίθηκαν φυσικά, χημικά και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, σε αποξηραμένους καρπούς οκτώ ποικιλιών φιστικιάς: Αιγίνης, Ποντίκι, Μπροντέ (Bronte), Cerasola, Joley, Kerman, Mumtaz και Sirora (= αυστραλέζικη), που καλλιεργούνταν στις ίδιες κλιματικές συνθήκες (υποθέτω στο Σταθμό Βαρδάτων).  Βρέθηκαν τα εξής:

• το ποσοστό ανοιχτών κυμαίνονταν από 93.8% (Sirora) έως 80.2% (Αιγίνης), 
• το βάρος 10 φιστικιών από 15.23 g (Kerman) έως 9.7 g (Cerasola), 
• το κατά βάρος ποσοστό ψίχας στον καρπό από 57.24% (w/w) (Ποντίκι) έως 47.08% (w/w) (Kerman) και ο λόγος μήκους/πλάτος του καρπού από 1.81 (Αιγίνης και Joley) έως 1.56 (Mumtaz). 

Σε ό,τι αφορά τις χρωματικές μετρήσεις δυστυχώς δεν καταλαβαίνω πιο L και h είναι καλό και πιο κακό. Λένε λοιπόν τα εξής: 

• Στο κέλυφος, το υψηλότερο L  (80,26) είχαν τα Kerman και το πιο χαμηλό h◦ (81.19) τα Mumtaz 
• στη μεμβράνη της ψίχας, το χαμηλότερο h◦ (24.43) είχαν τα Cerasola, 
• στην ψίχα, το υψηλότερο h◦ (107.23) είχαν τα Αιγίνης.

Σε ότι αφορά τη σύσταση εξετάζεται η περιεκτικότητα πρωτεϊνών και τα λιπαρά οξέα. Λένε τα εξής:

• Η περιεκτικότητα πρωτεϊνών κυμαίνονταν μεταξύ 21.87 (Cerasola) και 18.99% d.w. (Joley). 
• Οι λιπαρές ουσίες μεταξύ 57.62 (Joley) και 49.79% d.w. (Cerasola). Μεταξύ το πιο σημαντικών λιπαρών οξέων, το ολεϊκό κυμαίνονταν από 67.86% στην Cerasola έως 51.6% στην Kerman, το λινολεϊκό από 27.03% στην Kerman έως 11.56% στην Ποντίκι και το παλμιτικό από 10.24% στην Kerman έως 8.54% στην Cerasola. Το λινολεϊκό οξύ ήταν περισσότερο στην Kerman (0.5%). Σέ όλα τα δείγματα βρέθηκαν και myristic, palmitoleic, stearic, vaccenic, arachidic and gondoic οξές (καλύτερα να μη δοκιμάσω να τα μεταφράσω). Αρνητικές και στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις βρέθηκαν μεταξύ ολεϊκού και λινολεϊκού και μόνο και πολυκορεσμένων λιπαρών οξέων.

Τα περισσότερα φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά που μετρήθηκαν σχετίζονταν σημαντικά με την ποικιλία. 

Οι δοκιμαστές (γευσιγνώστες υποθέτω) προτίμησαν τους καρπούς μεγάλου μεγέθους με ένα φυσικό κιτρινωπό χρώμα κελύφους. Οι οπτικές διαφορές στην ψίχα δεν ήταν σημαντικές  ενώ, από τις ποικιλίες που εξετάστηκαν, την προτίμηση στη γεύση - άρωμα (flavor) κέρδισαν η Kerman, Sirora και Cerasola.

(πηγή: Γεωργικό Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Αυτό για αυτούς που παραμυθιάζονται ότι το δικό τους είναι BY FAR το καλύτερο !!!